Jak powstała skala Barthel? Skalę Barthel w 1955 roku opracowały dwie osoby z dziedziny medycyny – fizjoterapeutka Dorothea Barthel i lekarka Florence Mahoney, a opublikowano ją w 1965 roku. Mimo iż na przestrzeni czasu skala Barthel ulegała modyfikacjom, używana jest do dziś. Może być też znana pod innymi nazwami: indeks Barthel, Barthel Score lub Maryland Disability Index.
Jest ona jedną ze skal ADL, czyli Activities of Daily Living Index (Aktywności Życia Codziennego). Skale ADL określają, jak samodzielny jest chory w zakresie samopielęgnacji. Skalę Barthel opracowano w 1955 roku w celach oceny klinicznej wyników leczenia pacjentów po udarze. Obecnie jest stosowana przy kwalifikacji osoby chorej do świadczenia pielęgniarskiej opieki długoterminowej i innych terapii. W Polsce skalę Barthel używa się od grudnia 2010 roku.
Co to jest skala Barthel?
Skala Barthel to skala, w której można ocenić sprawność chorego i jego zapotrzebowanie na opiekę. Taki kwestionariusz wypełnia lekarz POZ lub pielęgniarka środowiskowa, by pacjent mógł otrzymać świadczenie pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej.
Na skalę Barthel składa się 10 czynności życia codziennego, np. spożywanie posiłków, ubieranie się, higiena osobista czy też korzystanie z toalety. W takiej skali można uzyskać 100 punktów i ma ona trzy przedziały oceny:
- uzyskanie punktów 0-20 – taka liczba punktów oznacza całkowitą niesamodzielność pacjenta
- uzyskanie punktów 20-80 – taka liczba punktów oznacza, że pacjent w jakimś stopniu potrzebuje pomocy pielęgniarki
- uzyskanie punktów 80-100 – taka liczba punktów oznacza, że pacjent może funkcjonować samodzielnie przy niewielkiej pomocy opiekuna lub pielęgniarki.
Wzór skali Barthel – jak wygląda?
Ocena według skali Barthel
Skala Barthel składa się z 10 czynności życia codziennego, które zdrowy człowiek potrafi wykonać samodzielnie, natomiast chory przy ich wykonywaniu może wymagać częściowej lub całkowitej pomocy. Są to między innymi:
- Spożywanie posiłków
- Przemieszczanie się z łóżka na krzesło i z powrotem / siadanie
- Utrzymanie higieny osobistej
- Korzystanie z toalety
- Mycie i kąpiel całego ciała
- Poruszanie się po powierzchniach płaskich
- Wchodzenie i schodzenie po schodach
- Ubieranie się i rozbieranie
- Kontrolowanie stolca
- Kontrolowanie moczu
W każdej z 10 czynności dnia codziennego są podane możliwe odpowiedzi, które opisują zdolność pacjenta do wykonania tych czynności. Punktowane są one następująco: 0, 5, 10, 15 punktów.
Uzyskanie 0-40 punktów w skali Barthel kwalifikuje pacjenta do pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej w ramach refundacji Narodowego Funduszu Zdrowia. Niestety chory, który uzyskał powyżej 40 punktów, nie będzie mógł skorzystać z dofinansowania opieki długoterminowej domowej.
Skala Barthel a pielęgniarska opieka długoterminowa domowa
Skala Barthel jest jednym z kluczowych elementów, do których kwalifikuje się pacjentów do pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej w BetaMed. Przypomnijmy – aby pacjenci byli zakwalifikowani do opieki długoterminowej domowej, muszą spełniać pewne kryteria:
- pacjenci muszą otrzymać 40 punktów lub mniej w skali Barthel
- jednocześnie nie korzystają z pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej dla pacjentów wentylowanych mechanicznie, hospicjum domowego lub innego stacjonarnego zakładu opiekuńczego
- nie są w ostrej fazie choroby psychicznej.
Komentarze